1992 Yapımı (yani benimle yaşıt) “Evde tek başına” filmini çoğumuz seyretmişizdir. Yeni yıl yaklaşırken evin bulunduğu sokağın görüntüsü özellikle de benim gibi Adana’da yaşayan kar yoksunu biri için unutulmaz görüntülerdi. Gerçi çocukluğumun birkaç yılını Gaziantep’te geçirmiş olmamdan dolayı kar olayına yabancı değildim ama yine de içimdeki o beyaz özlem hiç bitmedi.
Büyük küçük hepimizin keyifle izlediği o filmin yeni yılı kutlama sahneleri oldum olası beni çok etkilemiştir. Bembeyaz pamuksu sokaklar her evin önünde süslenmiş ışıklarla donatılmış ağaçlar ve sokağın başında beliren kar küreme aracı, unutulur gibi değil.
Hatırlıyorum ben ilköğretim üçüncü sınıftayken babam bana bir noel ağacı almıştı, benim boyumdan büyük plastikten bu ağacı beraberinde aldığımız süslerle bir güzel giydirir ve son olarak da küçük lambalarını etrafına sarar karşısına geçer seyrederdim. Ama itiraf etmeliyim ki hiçbir zaman o filmdeki sahneler gibi olmazdı. Kültürümüzden ya da yaşam biçimimizden olduğunu çok sonraları kavramıştım.
Ve yıllar sonra ben Amerika’da noel ve yeni yılı karşılamaya hazırlanıyorum, ne tuhaf değil mi? Noel Yortusu, 24 Aralık akşamı başlar - 26 Aralık gecesinde sona erer ve devamında yeni yıl kutlamaları başlar. Ya da ben öyle biliyorum. Bu süre içinde hıristiyan dinine mensup insanlar çeşitli etkinlik ve kutlamalar yaparlar. Kiliselerde ayin ve dualara iştirak ederler, evlerine noel ağacı dikerler, ziyafetler verip, hediyeleşirler. Noel Baba, küçük çocuklara sevdikleri oyuncakları getirir. Onlar için bu yortunun derin bir anlamı vardır. Noel, hıristiyan aleminin azami müşterekidir. Bu insanları aynı duygusal ahenkte birleştiren ortak inançlarıdır. Peki biz neyiz?
Biz yeni yılcıyız! Olaya 31 Aralık gecesi dahil oluruz. Üstelik işin içine, Amerikalıların şükran gününde kestikleri hindiyi de sokarız. Ama hindi kesimi, kurbandaki gibi hayvan katliamı olmaz. Çünkü o hayvan değil, hindidir. Neyi niçin yaptığımızı hiç bilmeyiz. Sormayız ve sorgulamayız. Felsefemiz, "uydum kalabalığa"dır. Yeni yıl mı? Evet! Kutlanacak mı? Kutlayalım. Hindi mi? Evet! Kesilecek mi? Keselim. İçki mi? Evet! İçilecek mi? İçelim. Eğlence mi? Evet! Eğlenilecek mi? Eğlenelim.
Sevindiğim nokta ise, Amerikalıların "şükran günü"yle, hıristiyan aleminin "noelin"i birleştirerek, iki kutlamayı bir arada halletmiş olmamızdır. Burada, sebebini anlayamadığım bir nedenle akıllı davranmışız.
Bu arada yeni aileme taşınalı nerdeyse bir ay oldu. Şimdiki evim şehrin tam göbeğinde neredeyse yüz yıllık bir ev, aile beş üyeden oluşuyor; anne, baba ve üç kız. Kızların ikisi evde diğeri başka bir şehirde yatılı bir kolejde okuyor. Tabii ev eski olunca zaman zaman tadilatlar da olmuyor değil, şimdilik evin küçük kızıyla aynı odayı paylaşıyorum, yakın bir zamanda (tadilattan sonra) benim de kendime ait bir odam olacak.
Gerçi çok şikayetçi değilim bu durumdan, demiştim ya ben çabuk alışırım diye. Evin babası, Environmental Consultant sürekli evden çalışıyor. Anne ise yabancı öğrencilere İngilizce dersi veriyor yani öğretmen en azından bu kısmı benim gibi yabancı bir öğrenci için bulunmaz fırsat. Eski aileme oranla daha bohem yaşıyorlar, yani şuan için her şey yolunda ve gayet iyi idare ediyoruz. Geçenlerde yani şükran günü tatilinde hep beraber Californiaya’ya gittik. Grand mother ve Grand father’lara misafir olduk, Sierrra Mountain denilen bölgede çocuklarla birlikte dağa tırmandık, hava soğuk olmasına rağmen çocuklar buz gibi gölde yüzdüler bana para verseler yapmam yani. Çılgın bunlar, bu arada tabii ben adidas spor ayakkabılarla dağ tırmanıyorum hesap edin işte. Yaklaşık 9 saatlik bir araba yolculuğu yapmıştık biraz yorucu olmasına rağmen çok eğlendiğimi itiraf etmeliyim. Bu arada şükran günü münasebetiyle ülkedeki ucuzluk enteresan yani, 90-100 dolarlık ayakkabılar nerdeyse yarı fiyatına iniyor.
Tekrar yeni yıla dönersek. İlk kez ailemden uzakta bir yeni yıl geçireceğim, gerçi ramazan ve kurban bayramlarında da ben yoktum, tabii bizim gibi üç kişilik bir aile olunca böylesine önemli günlerde bir arada olmanın ne kadar önemli olduğunu tahmin edebiliyorum ama ne yapalım bir fırsat yakalamışım bir yılımı Amerika’da geçireceğim kişisel gelişimim için bunun çok önemli olduğunu düşünüyorum, bu yüzden de tarafların bunu anlayışla karşılayacağını biliyorum.
Evet California’dan büyük anne ve kuzenler bize gelecekler, yeni yılı birlikte karşılayacağız ağaçlar süslenecek, hediyeler ağacın altına konacak, dışarısı pamuksu, bembeyaz ve ben sokağın başındaki kar küreme aracını özellikle seyredeceğim. Kalabalık ve mutlu bir şekilde...
Hepinize yeni yılda sağlık ve mutluluklar diliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder